Αγιος Αντώνιος ο Μέγας: Ο πρώτος ασκητής του Χριστιανισμού

Σήμερα η εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αντωνίου του Μεγάλου. Ο Αντώνιος γεννήθηκε περίπου το 250 στην πόλη Κομά της Άνω Αιγύπτου, από πλούσιους και ενάρετους γονείς, τους οποίους έχασε σε νεαρή ηλικία. Έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού μέχρι και την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ενώ θεωρείται θεμελιωτής του μοναχικού βίου.

Στην έρημο παίδευσε την ψυχή του φθάνοντας στα ανώτατα όρια της άσκησης. Πολλοί ασκητές έφταναν στην έρημο για να τον ακούσουν και να τον συμβουλευθούν. Δίδασκε τους μαθητές του να μη θεωρούν τίποτε ανώτερο από την αγάπη του Χριστού και να μη νομίζουν ότι επειδή απέχουν από τα κοσμικά αγαθά, πως στερούνται κάτι αξιόλογο. Τόνιζε ότι δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο ανθρώπινος βίος είναι πρόσκαιρος συγκρινόμενος προς την αιώνια ζωή και ότι δεν πρέπει να κοπιάζουμε για την απόκτηση πρόσκαιρων αγαθών, τα οποία δεν μπορούμε να πάρουμε μαζί μας, αλλά για την απόκτηση αιώνιων αγαθών, δηλαδή της φρόνησης, της δικαιοσύνης, της σωφροσύνης, της ανδρείας, της συνέσεως και της αγάπης.

Ο Άγιος Αντώνιος, που ονομάστηκε Μέγας από την εκκλησία, κοιμήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 356 σε ηλικία 105 ετών. Λίγο πριν φύγει από τη ζωή, χάρισε στους δύο μαθητές του, τον Σεραπίωνα και τον Μέγα Αθανάσιο, τα μοναδικά του περιουσιακά στοιχεία: ένα χιτώνιο και δύο προβιές. Σύμφωνα με την επιθυμία του, ο τόπος της ταφής του παρέμεινε μυστικός.